26 Φεβρουαρίου 2009

Χάσαμε το φτερωτό αγγελάκι, οεο!




Από μικρός πάντα είχα πλάσει στο μυαλό μου τον έρωτα ως ένα φτερωτό αγγελάκι που τρυπά με τα βέλη του δύο άτομα που κρίνει ότι για κάποιο λόγο πρέπει να είναι μαζί. Έπρεπε να περάσουν 26 χρόνια για να έρθει και να σημαδέψει και μένα. Ξέχασε όμως κάτι σημαντικό : να σημαδέψει και τον άλλο! Και έρχομαι και ρωτάω λοιπόν...Μονόπλευρος έρωτας, παύει να είναι έρωτας; Αν ναι, πως αποκαλείται;
Αν και πρώτη φορά βίωσα τέτοιο συναίσθημα, είμαι σίγουρος πως είναι έρωτας, όσο και αν το αμφισβήτησες. Τους τρεις αυτούς μήνες ξυπνούσα και κοιμόμουν με τη σκέψη σου, περίμενα πως και πως να με πάρεις τηλέφωνο να ακούσω τη ζεστή φωνή σου, έσπαγα τα ρολόγια που δεν περνούσε η ώρα για να έρθω να σ' ανταμώσω, φτερούγιζα με κάθε σου άγγιγμα, έκανα όνειρα για το κοινό μας μέλλον, χάιδευα τις φωτογραφίες που ήσουν μέσα εσύ...Ήθελα να με συντροφεύεις σε κάθε μου στιγμή. Μέχρι και στο κινητό είχα βάλει φόντο τη φωτογραφία που είμαστε μαζί στο Ναύπλιο. Ξέρεις...εκείνη που σιγοκαιγόμουν και ήρθες και με πήρες αγκαλιά για να βγεις μαζί μου.
Ρε γαμώτο είμαι σίγουρος ότι κάτι απ' αυτά ένιωσες και εσύ...Βάζω και το χέρι μου στη φωτιά. Γιατί δίστασες να προχωρήσεις; Γιατί; Κάτι ένιωσες ρε γαμώτο... Δε μπορεί να έχω πέσει τόσο έξω. Και είμαι σίγουρος ότι δύσκολα θα βρεις ένα άτομο που να σε λατρέψει όσο σε λάτρεψα εγώ. Όσο και αν ακούγεται εγωιστικό ξέρω ότι τελικά έτσι θα γίνει. Όπως κι εγώ άλλωστε θα δυσκολευτώ να αγαπήσω άλλο άτομο όπως εσένα.
Πόνος;;; Το τελευταίο πράγμα που ήθελα να σου προκαλέσω με την προχθεσινή μου απόφαση. Κάτι που απευχόμουν για σένα όπως ο διάολος το λιβάνι και που έκανα τα αδύνατα δυνατά όλο αυτό το διάστημα για να μη νιώσεις. Το χαμόγελό σου ήταν αυτό που επιδίωκα. Τα κατάφερα νομίζω ως τις 22 Φεβρουαρίου. Κοίτα σύμπτωση... θα έχω επέτειο πλέον με τον καλύτερό μας φίλο!
Υ.Γ. 1 : Γράφω χειρότερα και από παιδάκι δημοτικού μου φαίνεται ή ακόμα και από τον Σφ. με το δίμετρο κασκόλ. Δε με απασχολεί όμως. Γράφω ό,τι νιώθω, ακατέργαστα. Ποτέ δεν ήμουν της φανφάρας.
Υ.Γ. 2 : Πως θα κοιμηθώ πάλι σήμερα μου λες; Πάλι αρρώστησα. 38,5 έδειξε μόλις το θερμόμετρο. Αλλά και χθες και προχθές που δεν είχα πυρετό, στις 5 κοιμήθηκα, χαζεύοντας τις φωτογραφίες μας και κάνοντας σκέψεις για το πόσα πράγματα ήθελα να ζήσω ακόμα μαζί σου και δεν πρόλαβα.
Y.Γ. Σ' ΑΓΑΠΩ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: