Πάνε τρεις μέρες που δε σου έχω μιλήσει, που δεν σ’ έχω δει. Και τι δε θα έδινα να με έπαιρνες ένα τηλέφωνο να μου πεις helloooooo, με τον μοναδικό τρόπο που εσύ ξέρεις…από τη δουλειά βέβαια για να μη χρεωθείς. Βέβαια, δεν ξέρω αν θα το άντεχα. Δεν είμαι τόσο δυνατός τελικά όσο πίστευα και πίστευες. Την πρώτη μέρα μάλιστα κατέρρευσα…έπνιγα και ξανα-έπνιγα το κλάμα μου στο μαξιλάρι για να μην πάρουν πρέφα οι γονείς μου τι συνέβαινε. Η μάνα μου κάτι κατάλαβε αλλά προσποιήθηκα τον άρρωστο με επιτυχία. Με τόσο κόκκινα από το κλάμα μάτια είναι δυνατόν να μην γινόμουν πιστευτός;
Τι τις ήθελα τις συνειδητές αποφάσεις; Δε γινόταν αλλιώς όμως μάτια μου. Έπρεπε να φύγω. Σε αγάπησα τόσο που θα μου ήταν δύσκολο να μαθαίνω ότι βγαίνεις με τον έναν και τον άλλον. Ο έρωτας φέρνει και ζήλια. Πώς λοιπόν θα πορευόμουν; Θα σου έπαιζα τον φίλο και αν ναι ως πότε; Άλλωστε για ποια φιλία μιλάω; Η φιλία, όπως και ο έρωτας θέλει δύο. Εγώ ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και εσύ με έβλεπες φιλικά (?). Ναι, ναι …σε παρένθεση το ερωτηματικό. Τα αγγίγματά, τα χάδια, οι αγκαλιές σου, πόση φιλική χροιά μπορούσαν να έχουν; Εσύ από την άλλη πώς θα πορευόσουν; Οk, θα προχωρούσες στη ζωή σου, θα έκανες νέες γνωριμίες, θα επανέφερες παλιούς ανεκπλήρωτους σου έρωτες...Θα άντεχες να με βλέπεις να μαραζώνω;
Οπότε τελικά καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Και εσύ θα προχωρήσεις στη ζωή σου όπως διακαώς επιθυμούσες τον τελευταίο καιρό και εγώ θα προσπαθήσω να μαζέψω τα κομμάτια μου με ηρεμία για να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου. Ξέρεις όμως πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση που πήρα; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου ένα άτομο που θες όσα λίγα να υπάρχουν σ’ αυτή; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βλέπω από την πρώτη μέρα της απομάκρυνσής μου να κάνεις add στο fb ένα παλιό σου φλερτ; Ένιωσα ότι έμπηξες το μαχαίρι βαθύτερα στην πληγή. Ξέρεις πόσο πονάει να βλέπω ότι έσβησες όλες τις φωτογραφίες μας; Ένιωσα ότι το μαχαίρι βρήκε κόκαλο. Ίσως, τελικά καλύτερα που το έκανες για να με βοηθήσεις να ξεκολλήσω πιο γρήγορα. Πόνεσε όμως μάτια μου και πόνεσε πολύ!
Ευχές για το μέλλον σου : Εύχομαι να βρεθεί έστω και ένα άτομο να σ’ αγαπήσει όπως εγώ…και εύχομαι ποτέ να μην μετανιώσεις που δεν ήσουν μαζί μου!!!
Υ.Γ. : Εξακολουθώ να ξυπνώ και να κοιμάμαι με τη σκέψη σου… Σ’ αγαπώ!!!
Τι τις ήθελα τις συνειδητές αποφάσεις; Δε γινόταν αλλιώς όμως μάτια μου. Έπρεπε να φύγω. Σε αγάπησα τόσο που θα μου ήταν δύσκολο να μαθαίνω ότι βγαίνεις με τον έναν και τον άλλον. Ο έρωτας φέρνει και ζήλια. Πώς λοιπόν θα πορευόμουν; Θα σου έπαιζα τον φίλο και αν ναι ως πότε; Άλλωστε για ποια φιλία μιλάω; Η φιλία, όπως και ο έρωτας θέλει δύο. Εγώ ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και εσύ με έβλεπες φιλικά (?). Ναι, ναι …σε παρένθεση το ερωτηματικό. Τα αγγίγματά, τα χάδια, οι αγκαλιές σου, πόση φιλική χροιά μπορούσαν να έχουν; Εσύ από την άλλη πώς θα πορευόσουν; Οk, θα προχωρούσες στη ζωή σου, θα έκανες νέες γνωριμίες, θα επανέφερες παλιούς ανεκπλήρωτους σου έρωτες...Θα άντεχες να με βλέπεις να μαραζώνω;
Οπότε τελικά καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Και εσύ θα προχωρήσεις στη ζωή σου όπως διακαώς επιθυμούσες τον τελευταίο καιρό και εγώ θα προσπαθήσω να μαζέψω τα κομμάτια μου με ηρεμία για να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου. Ξέρεις όμως πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση που πήρα; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου ένα άτομο που θες όσα λίγα να υπάρχουν σ’ αυτή; Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βλέπω από την πρώτη μέρα της απομάκρυνσής μου να κάνεις add στο fb ένα παλιό σου φλερτ; Ένιωσα ότι έμπηξες το μαχαίρι βαθύτερα στην πληγή. Ξέρεις πόσο πονάει να βλέπω ότι έσβησες όλες τις φωτογραφίες μας; Ένιωσα ότι το μαχαίρι βρήκε κόκαλο. Ίσως, τελικά καλύτερα που το έκανες για να με βοηθήσεις να ξεκολλήσω πιο γρήγορα. Πόνεσε όμως μάτια μου και πόνεσε πολύ!
Ευχές για το μέλλον σου : Εύχομαι να βρεθεί έστω και ένα άτομο να σ’ αγαπήσει όπως εγώ…και εύχομαι ποτέ να μην μετανιώσεις που δεν ήσουν μαζί μου!!!
Υ.Γ. : Εξακολουθώ να ξυπνώ και να κοιμάμαι με τη σκέψη σου… Σ’ αγαπώ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου