Η καρδιά μου πέταξε κόκκινος χαρταετός

Καλημέρα, καλημέρα... Καλή Σαρακοστή. Μόλις ξύπνησα. Τον ασήκωτο είχα πάλι. Και τι διαπίστωσα; Δε μου βγαίνει φωνή. Έκλεισε. Άντε, θα ησυχάσετε όλοι τώρα!!!
Μέρα που είναι σήμερα και υπό κανονικές συνθήκες θα πετούσαμε χαρταετό. Έτσι είχαμε αποφασίσει με τις κοπέλες. Δεν έκατσε όμως. Δεν πειράζει. Του χρόνου. Αγαπημένοι να είμαστε και υγιείς και θα το κάνουμε. Είμαι αποφασισμένος να ζω από δω και πέρα ότι είχα στερηθεί τόσα χρόνια. Πρώτη φορά φέτος έκανα Πρωτοχρονιά, πρώτη Απόκριες, πρώτη φορά κάνω πράγματα με άτομα που έχω στην καρδιά μου...και έπονται και άλλες πρωτιές. Ήθελα να πετάξω και χαρταετό. Βέβαια, σιγά μην πέταγε. Αλλά μόνο η χαβαλετζίδικη διαδικασία για να πετάξει, θα άξιζε. Ας μείνω λοιπόν στο τραγούδι που έβαλες στο facebook. Και τι δε θα έδινα να μου αφιέρωνε ο οποιοσδήποτε τα λόγια του, πόσω μάλλον ΕΣΥ! Βέβαια, ούτε κατά διάνοια μου περνά από το μυαλό ότι αναφέρεσαι σε μένα. Μου έχεις πει ότι δεν είσαι των αφιερώσεων. Εγώ πάντως σου αφιερώνω τους στίχους αυτούς :

Ήρθες και στο δρόμο μου
φώτισε ο ουρανός
να η καρδιά μου πέταξε
κόκκινος χαρταετός

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί
μη μ' αφήσεις να γυρίσω εκεί
στον εαυτό μου στη σιωπή
κρύα θάλασσα έρημο νησί

(Χαρταετός, Τσανακλίδου - Φάμελλος)

Σ΄ ΑΓΑΠΩ