Έχω μια απορία. Είναι δύο άτομα που πονάνε και ξέρει το ένα για το άλλο ότι πονάει. Δεν είναι λίγο άκυρη μεταξύ τους η ερώτηση : Πώς είσαι; Είμαι παράλογος; Ξέρεις ότι δεν είμαι καλά, ότι πονάω τρομερά. Τι με ρωτάς; Θες να στο επαναλαμβάνω ή μήπως περιμένεις ν’ ακούσεις κάτι διαφορετικό;
Μου είπες ότι ήταν απόφασή μου. Δεν αντιλέω. Ήξερα ότι σ’ αγαπούσα και περίμενα ότι αν απομακρυνόμουν όλα θα γίνονταν καλύτερα αργά ή γρήγορα. 17 μέρες περάσανε, με πολύ πόνο και στεναχώρια και βλέπω ότι ο πόνος επιτείνεται όσο προχωράνε οι μέρες. Συμβάλλει σ’ αυτό και η ψυχρή σου στάση. Περίμενα, ομολογώ, αφού είχες πει ότι με ήθελες πολύ στη ζωή σου να με κυνηγήσεις. Όχι όμως για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου αλλά για να μου δείξεις πραγματικά ότι με θες. Όχι μόνο δεν το κάνεις αλλά κάθε μέρα με τη στάση σου με διώχνεις όλο και πιο μακριά. Αντιστέκομαι όμως και σκοπεύω να αντισταθώ κι άλλο. Ήδη σήμερα προσπάθησα να μάθω αν ορκίζεσαι στο πανεπιστήμιο. Σκόπευα να σκάσω μύτη. Ο Ν. μου είπε βέβαια ότι θα έκανα μαλακία αν ερχόμουν γιατί με αυτόν τον τρόπο θα σου έδειχνα ότι είμαι δεδομένος. Ίσως να είχε δίκιο αλλά δε με ενδιαφέρει.
Παίζει να θεωρείς πως αυτά που λέω περί πόνου είναι έπεα πτερόεντα. Μακάρι να μπορούσα να σου τρίψω αυτό το blog στη μούρη. Sorry που μιλάω τόσο ωμά αλλά νιώθω πως όταν με ρωτάς πως είμαι με ειρωνεύεσαι ή έστω υποτιμάς τη συναισθηματική νοημοσύνη μου. Πονάω όμως Π. και πονάω ακόμα πιο πολύ που όλα δείχνουν πως τίποτα μεταξύ μας δε θα είναι όπως παλιά. Φοβάμαι Π. και φοβάμαι πιο πολύ στη σκέψη ότι θα επιλέξεις να με διώξεις τελικά από τη ζωή σου. Σ’ αγαπάω Π. και σ’ αγαπάω πιο πολύ όσο περνάνε οι μέρες μακριά σου. Αυτό ήθελα να επιβεβαιώσω όταν απομακρυνόμουν στις 22 Φεβρουαρίου. Και θα μου πεις δικαίως : Ok, κατάλαβες ότι μ’ αγαπάς, και; Δεν πρόκειται να είμαστε ποτέ μαζί αγόρι μου. Σύνηλθε. Και τότε ο εγωιστής Θ. σου απαντήσει : Μπορούσα να σου προσφέρω τόση αγάπη όση δεν είχες πάρει ποτέ και από κανέναν, αλλά την έφτυσες κατάμουτρα. Σου εύχομαι να βρεις κι αλλού τέτοιο μεγαλείο ανιδιοτελούς αγάπης αν και δεν το πιστεύω. Αυτό είναι το blog μου, μπες, διάβασε, δες πως ήμουν αυτές τις μέρες και σκέψου αν θα μπορούσες να εισπράξεις τόση αγάπη από αλλού!
Σε πείσμα της προσπάθειάς σου να με απομακρύνεις, εγώ σ’ αγαπάω πιο δυνατά και πιο δυνατά. Ίσως ισχύει αυτό που λένε πως όσο φτύνεις τον άλλον, τόσο πιο πολύ κολλάει. Κολλάει όμως γιατί ξέρει πως κι ο άλλος διακατέχεται από έντονα συναισθήματα που είναι κρίμα να ξορκιστούν στον απήγανο.
Υ.Γ. : Νομίζω πως σ’ αυτή την ανάρτηση μου βγήκε ένα περισσότερο επιθετικό στυλάκι. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση λένε και σήμερα ένιωσα πως έπρεπε να υπεραμυνθώ όλων αυτών των συναισθημάτων που με κατέκλυσαν αυτές τις δύο εβδομάδες. Δικαιολόγησέ με επομένως μικρέ μου πρίγκηπα.
Σ’ αγαπώ ρε... Μακάρι να καταλάβαινες πόσο...!!!
5:00 πήγε πάλι. Ας προσπαθήσω να κοιμηθώ... Καλό μας ξημέρωμα!
Παίζει να θεωρείς πως αυτά που λέω περί πόνου είναι έπεα πτερόεντα. Μακάρι να μπορούσα να σου τρίψω αυτό το blog στη μούρη. Sorry που μιλάω τόσο ωμά αλλά νιώθω πως όταν με ρωτάς πως είμαι με ειρωνεύεσαι ή έστω υποτιμάς τη συναισθηματική νοημοσύνη μου. Πονάω όμως Π. και πονάω ακόμα πιο πολύ που όλα δείχνουν πως τίποτα μεταξύ μας δε θα είναι όπως παλιά. Φοβάμαι Π. και φοβάμαι πιο πολύ στη σκέψη ότι θα επιλέξεις να με διώξεις τελικά από τη ζωή σου. Σ’ αγαπάω Π. και σ’ αγαπάω πιο πολύ όσο περνάνε οι μέρες μακριά σου. Αυτό ήθελα να επιβεβαιώσω όταν απομακρυνόμουν στις 22 Φεβρουαρίου. Και θα μου πεις δικαίως : Ok, κατάλαβες ότι μ’ αγαπάς, και; Δεν πρόκειται να είμαστε ποτέ μαζί αγόρι μου. Σύνηλθε. Και τότε ο εγωιστής Θ. σου απαντήσει : Μπορούσα να σου προσφέρω τόση αγάπη όση δεν είχες πάρει ποτέ και από κανέναν, αλλά την έφτυσες κατάμουτρα. Σου εύχομαι να βρεις κι αλλού τέτοιο μεγαλείο ανιδιοτελούς αγάπης αν και δεν το πιστεύω. Αυτό είναι το blog μου, μπες, διάβασε, δες πως ήμουν αυτές τις μέρες και σκέψου αν θα μπορούσες να εισπράξεις τόση αγάπη από αλλού!
Σε πείσμα της προσπάθειάς σου να με απομακρύνεις, εγώ σ’ αγαπάω πιο δυνατά και πιο δυνατά. Ίσως ισχύει αυτό που λένε πως όσο φτύνεις τον άλλον, τόσο πιο πολύ κολλάει. Κολλάει όμως γιατί ξέρει πως κι ο άλλος διακατέχεται από έντονα συναισθήματα που είναι κρίμα να ξορκιστούν στον απήγανο.
Υ.Γ. : Νομίζω πως σ’ αυτή την ανάρτηση μου βγήκε ένα περισσότερο επιθετικό στυλάκι. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση λένε και σήμερα ένιωσα πως έπρεπε να υπεραμυνθώ όλων αυτών των συναισθημάτων που με κατέκλυσαν αυτές τις δύο εβδομάδες. Δικαιολόγησέ με επομένως μικρέ μου πρίγκηπα.
Σ’ αγαπώ ρε... Μακάρι να καταλάβαινες πόσο...!!!
5:00 πήγε πάλι. Ας προσπαθήσω να κοιμηθώ... Καλό μας ξημέρωμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου