"Είναι σαν ένα μαύρο σύννεφο να έχει καλύψει τα πάντα, πρόσωπο, σώμα, κυρίως μάτια. Περπατάς φοβισμένος ότι θα χτυπήσεις με την παραμικρή κίνηση στην άκρη του τραπεζιού. Σ' αυτή τη μονή τυφλόμυγα αναζητάς την έξοδο και είσαι τυχερός αν έχεις κάποιον δίπλα σου που εμπιστεύεσαι. Γιατί δε γίνεται ποτέ ν' αφήσεις οποιονδήποτε να γίνει τα μάτια σου και να σε οδηγήσει...
Συγνώμη για σήμερα. Αγάπα με περισσότερο αυτές τις μέρες της πίεσης και της ανασφάλειας.
Φιλιά,
Συγνώμη για σήμερα. Αγάπα με περισσότερο αυτές τις μέρες της πίεσης και της ανασφάλειας.
Φιλιά,
Π."
Σχόλιο Αναγνώστη : Κι όμως γίνεται...και τι δε θα έδινα να γίνεις τα μάτια μου, μάτια μου μελαγχολικά! Σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμα τόσο δυνατά όσο δε φαντάζεσαι ή μάλλον όσο δε μπορείς να αγαπήσεις εσύ... Ακόμα και εκείνες τις μέρες της πίεσης και της ανασφάλειας, που ήθελα να σε πάρω από το χέρι και να σε οδηγήσω στην έξοδο από το τέλμα σου...Σαν άλλος φύλακας άγγελός σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου