Κοντεύουν 6 τα χαράματα... Αφού ταλαιπωρήθηκα για να βγάλω το φούμο με το οποίο βάφτηκα για να τελειοποιήσω την αποκριάτικη αμφίεση μου (και ακόμα δεν είμαι σίγουρος ότι το έβγαλα όλο), είπα να ασχοληθώ με το blog μου, που παραμέλησα σήμερα...Και βέβαια υπάρχει λόγος! ΑΥΤΟΣ!!! Αυτός που ξανείδα μετά από μια εβδομάδα ακριβώς. Αυτός για τον οποίο πόνεσα πολύ αυτή την εβδομάδα. Αυτός που όλα δείχνουν ότι θα "απασχολεί" για πολύ ακόμα το μυαλό και ακόμα περισσότερο την καρδιά μου...
Δε θα πω πολλά. Ούτως ή άλλως απ' ότι φαίνεται και εσύ έχεις υιοθετήσει τη στάση του ''ανείπωτου". Θέλουμε να πούμε πράγματα ο ένας στον άλλον αλλά δε θα το κάνουμε. Θα αφήσουμε να κυλήσει το πράγμα και όπου βγει, μέχρι να ξεχαστεί ότι έγινε την εβδομάδα που πέρασε. Εγώ νομίζω σήμερα κατάλαβα ποια συμπεριφορά πρέπει να ακολουθήσω απέναντί σου. Δε θα έχω συχνή επαφή μαζί σου και θα περιμένω να αναζητείς εσύ την παρουσία μου. Βέβαια, σε περιπτώσεις αντίστοιχης σημασίας με αυτή της υγείας του πατέρα σου δίπλα σου θα είμαι πάντα. Δε το συζητώ καν. Θα αναρωτιέσαι γιατί να μην έχω συχνή επαφή όμως, εκτός των λόγων που με απομάκρυναν. Το κάνω για να επιβεβαιώσω τα αισθήματά μου. Για να σιγουρευτώ για τη δύναμη της αγάπης μου για σένα. Ακούγεται εγωιστικό; Ναι μάλλον είναι.
Επειδή θέλω πάντα να σου λέω τι με πειράζει, αυτό θα κάνω και τώρα. Με πείραξε που δε καταδέχτηκες να απαντήσεις στο μήνυμα που σου μιλούσα για το τι σκεφτόμαστε να κάνουμε το βράδυ και αντ΄ αυτού επικοινώνησες με τον Ν. Με πείραξε επίσης έστω κι αν το λες γι αστείο το ότι εξακολουθείς να μου ψάχνεις ταίρι. Δε με ενδιαφέρει κανείς. Εσένα θέλω. Τέλος κάτι γενικό. Με πειράζει όταν προσφέρομαι να σε πάω σπίτι και δε θες. Δέξου την προσφορά μου σαν κάτι ελάχιστο που μπορώ να κάνω για να δείξω ότι νοιάζομαι για σένα. Βέβαια, σήμερα το ότι θα μέναμε οι δυο μας μόνο στο αυτοκίνητο ήταν συνεννοημένο μεταξύ Ν. και Ε. για να μιλήσουμε. Εγώ δεν ήξερα τίποτα. Anyway και ΤΕΣΠΑ!!! Κοίτα σύμπτωση. Με το που κατέβηκες, το ράδιο έβαλε το ''πάνε μέρες που δε σου πα σ΄ αγαπώ". Oύτε βαλτοί να ήταν. Αυτονόητο το δάκρυ που κύλησε σ' αυτό το σημείο...
Υ.Γ. : Ήθελα πολύ να σε δω σήμερα. Το είχα ανάγκη...και να σε αγγίξω, να σε νιώσω. Μάλιστα σε κάποια φάση που καθόμουν δίπλα σου στον καναπέ παρεκτράπηκα. Ξεκίνησα να χαιδεύω το χέρι σου χωρίς σταματημό και ήθελα να επεκταθώ και στα μαλλιά σου. Από τη μία χάρηκα που δε με σταμάτησες (ζητώ συγνώμη γιατί καταχράστηκα την ανέχειά σου), από την άλλη λυπήθηκα γιατί γι άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πως δεν ήσουν, δεν είσαι και ούτε πρόκειται να είσαι ποτέ δικός μου... Καληνύχτα μικρέ μου πρίγκηπα!!! Πόσο θα ήθελα να μου στείλεις και εσύ μια καληνύχτα τώρα αλλά...
Δε θα πω πολλά. Ούτως ή άλλως απ' ότι φαίνεται και εσύ έχεις υιοθετήσει τη στάση του ''ανείπωτου". Θέλουμε να πούμε πράγματα ο ένας στον άλλον αλλά δε θα το κάνουμε. Θα αφήσουμε να κυλήσει το πράγμα και όπου βγει, μέχρι να ξεχαστεί ότι έγινε την εβδομάδα που πέρασε. Εγώ νομίζω σήμερα κατάλαβα ποια συμπεριφορά πρέπει να ακολουθήσω απέναντί σου. Δε θα έχω συχνή επαφή μαζί σου και θα περιμένω να αναζητείς εσύ την παρουσία μου. Βέβαια, σε περιπτώσεις αντίστοιχης σημασίας με αυτή της υγείας του πατέρα σου δίπλα σου θα είμαι πάντα. Δε το συζητώ καν. Θα αναρωτιέσαι γιατί να μην έχω συχνή επαφή όμως, εκτός των λόγων που με απομάκρυναν. Το κάνω για να επιβεβαιώσω τα αισθήματά μου. Για να σιγουρευτώ για τη δύναμη της αγάπης μου για σένα. Ακούγεται εγωιστικό; Ναι μάλλον είναι.
Επειδή θέλω πάντα να σου λέω τι με πειράζει, αυτό θα κάνω και τώρα. Με πείραξε που δε καταδέχτηκες να απαντήσεις στο μήνυμα που σου μιλούσα για το τι σκεφτόμαστε να κάνουμε το βράδυ και αντ΄ αυτού επικοινώνησες με τον Ν. Με πείραξε επίσης έστω κι αν το λες γι αστείο το ότι εξακολουθείς να μου ψάχνεις ταίρι. Δε με ενδιαφέρει κανείς. Εσένα θέλω. Τέλος κάτι γενικό. Με πειράζει όταν προσφέρομαι να σε πάω σπίτι και δε θες. Δέξου την προσφορά μου σαν κάτι ελάχιστο που μπορώ να κάνω για να δείξω ότι νοιάζομαι για σένα. Βέβαια, σήμερα το ότι θα μέναμε οι δυο μας μόνο στο αυτοκίνητο ήταν συνεννοημένο μεταξύ Ν. και Ε. για να μιλήσουμε. Εγώ δεν ήξερα τίποτα. Anyway και ΤΕΣΠΑ!!! Κοίτα σύμπτωση. Με το που κατέβηκες, το ράδιο έβαλε το ''πάνε μέρες που δε σου πα σ΄ αγαπώ". Oύτε βαλτοί να ήταν. Αυτονόητο το δάκρυ που κύλησε σ' αυτό το σημείο...
Υ.Γ. : Ήθελα πολύ να σε δω σήμερα. Το είχα ανάγκη...και να σε αγγίξω, να σε νιώσω. Μάλιστα σε κάποια φάση που καθόμουν δίπλα σου στον καναπέ παρεκτράπηκα. Ξεκίνησα να χαιδεύω το χέρι σου χωρίς σταματημό και ήθελα να επεκταθώ και στα μαλλιά σου. Από τη μία χάρηκα που δε με σταμάτησες (ζητώ συγνώμη γιατί καταχράστηκα την ανέχειά σου), από την άλλη λυπήθηκα γιατί γι άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πως δεν ήσουν, δεν είσαι και ούτε πρόκειται να είσαι ποτέ δικός μου... Καληνύχτα μικρέ μου πρίγκηπα!!! Πόσο θα ήθελα να μου στείλεις και εσύ μια καληνύχτα τώρα αλλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου